HIDIRELLEZ

Ortaya çıkan her durumun bir görüneni, sureti bir de arkasında yatan gerçeği, hakikati vardır. Hıdırellezdeki tabiata ait görüntü ve ritüelleri suret, Hızır ve İlyas’ta temsil bulan haller ve bunların derin manalarını ise hakikat olarak görmeye ne dersiniz?

Baharın uyanışı anlamına gelen Hıdırellez, Hızır ve İlyas isimlerinin birleşiminden meydana gelir. Buluştukları, birleştikleri vakti temsil eder. Ancak Hızır ve İlyas’ın buluşması, sıradan bir buluşma değildir.

Sufilerin “Hıdr”, “yeşillik” adını verdiği gizemli ışık, uyanmış kalbin yaydığı zümrüt yeşil hayat ışığının karşılığıdır.

Hızır’ın yürüdüğü yollarda, her adımıyla taze ve gür bitkiler yetişir, Hızır’ın zümrüt yeşili halesi kalpte yaradılış bilgisini, ilahi kaynağın atmosferini, özün pırıltısını oluşturur derler.

Alemler arasında gezdiği rivayet edilen Hızır’ın, kişiye esrarlı hayat ve bilgelik suyunu, Ab-ı Hayatı getirdiği, kalbi ruhani kaynaktan beslediği anlatılır.

Özellikle de bilgeliğe susamış kimsesiz ruhlara aydınlanma sunduğu, bu yüzden Sufi gelenekte “yalnız olanların” üstadı olarak anıldığı bilinir.

Hızır’da mevcut olan ilme karşılık, (“kendisine tarafımızdan bir ilim öğrettik” Kehf Suresi) İlyas’ın çalışarak ve gayret göstererek kazanılmış ilmi simgelediğini görürüz. İlyas, çoğu uzun süren riyazet ve nefsine ait tüm istek ve arzularından sıyrılmış ve yalnız bir ruh olarak ilme erişmiştir.

Hızır, İlyas’ın üstadıdır. Hıdırellez hadisesinin suretinin ardında işte böyle bir hakikat yatar. Bir usta ve çırak ilişkisi.

Hakikatinde Hıdırellez günü türlü çeşitli ritüellerle ulaşmak istediğimiz Hızır’ın eli vasıtasıyla İlyas’ta uyanan ışıktır. İlyas gibi Hızır’la kavuşup, binlerce dilek, arzu ve istek arasında görünmez olmuş öz niyeti, hatırlamaya, uyanmaya niyaz ederiz. Baharın uyanışı işte budur.

Peki gül nedir? Bu hikayenin neresindedir derseniz? Gülün hakikati, emanet bilincinde gizlidir. Niyetlerimizi en güzele emanet ederiz ki bahar hiç eksik olmasın gönül penceremizden.